ای خفته ی غریب بر این ساحل فریب!

در جنب آبی این بی کران پست

از این جماعت خفته ی در رختخواب نرم

چشمت به راه کدامین حمایت است؟

پایت به راه کدامین زمین امن؟

کان کفش رهرویت اینچنین به پایت است.

ای آرمیده نرم بر این ماسه های خیس

تاریخ آدمی خجل از ناله هایت است.

قاسم علی مردانی کرانی